Z Witkacym - na tej linii czasowej (wiersz + muza) #234

Dziennik Zmian — Miłka O. Malzahn

Jestem witkacowska od podszewki, chociaż tego nie widać. Ale ścieżki neuronowe młodości naznaczone są jego sztukami, jego obrazami i w końcu – filozofią.

Teraz rozumiem go, jako mistyka, ponadczasowego badacza niematerii, chociaż nie jest to chyba popularna interpretacja 😊. Widzę wyraźnie to światło, tę kwantową smugę istnienia, którą próbował ubrać w słowa. Poruszona takim filozoficznym procesem, sięgam po zdania, które na i dopisuję swoją refleksję. Wiersz wraz z muzyką, czyli ten niezwykły utwór, który nie jest ani piosenką, ani recytacją w „czystej formie” – jest wyrazem naszej fascynacji postacią i twórczością Witkacego. Warto do tego wracać, warto się nie upierać przy starych analizach. Świat sztuki Witakcego jest naszym światem!

Badania w toku. A dwa inicjujące te nasze badania cytaty, które brzmią w utworze to:

„Istnienie w całości składa się tylko i jedynie z Istnień poszczególnych” (…) „istotną właściwością każdego istnienia” jest „czasowość i przestrzenność” S.I. Witkiewicz, „Pojęcia i twierdzenia” w: Stanisław Ignacy Witkiewicz, Dzieła zebrane, t. 15, red. Maciej Dombrowski, Magdalena Bizior-Dombrowska (Warszawa: PIW, 2014), (193).

"Dusza nasza jest małym wszechświatem, małym zegarkiem wśród olbrzymiego zegara. I tylko dlatego odczuwamy zjawiska natury, pojmujemy je i odgadujemy; tylko dlatego nasz rozwój indywidualny podobny jest do rozwoju, a nasza twórczość do twórczości całej natury".s. 462, S. I. Witkiewicz, Pisma młodzieńcze 1902–1903 : O dualizmie; Marzenia improduktywa.(Dywagacja metafizyczna) . W: O idealizmie i realizmie. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia. Zebrał, oprac. i przypisami opatrzył B. Michalski. Warszawa 1977. Pisma lozoczne i estetyczne. [T. 3].

***

słowa i wokal - Miłka Malzahn muzyka,

muzyka i produkcja - Wojciech Bura

twórcza współpraca - Dariusz Chociej

Z Witkacym - na tej linii czasowej (utwór słowno muzyczny)

Na tej linii czasowej nigdy nie było prosto – (tez tak czujesz?)

Nigdy nie było, ot tak.. jak po linie, choć nam wmawiano, że właśnie tak (czujesz?)

Zakręty braliśmy coraz szybciej, oddech urywał nam się w czasie snu (czujesz…)

Na naszej linii czasowej robiły się supły twarde jak skały

A my traktowaliśmy je jak kamyczki (tak czujesz, czujesz)

Ale zaczęło się bosko, urodziliśmy się, przytulano nas, świeciło słońce

Szerokopasmowa autostrada życia, była wszędzie,

tak na ziemi jako I w niebie (...czujesz)

Potem poszliśmy do szkół i wciśnięto nam linijki do rąk, linię do głów

Powiedziano, że na tej linii czasowej nie ma miejsca dla tych nielinijnych

A teraz patrz, linia czasowa rozwarstwia się jak francuskie ciasto (czujesz to, czujesz)

Rozpływa się i zaczyna pulsować.

To jest tak nieliniowe, że aż boli.

Wielu z nas nie potrafi - ale spróbuj: spróbuj się nie bać,

wróć do swojego początku, czujesz tę ekscytację, niepewność, brak powietrza?

To jest to, co nam się przydarza I wciąż czeka nas - życie!

Tym razem nie pójdziemy jak po sznurku, tam, gdzie niby kończy się linia (czujesz to)

Tym razem zerwani z tego łańcucha, spokojnie,z radością skorzystamy z wolności,

która nie jest foremką jak od linii dla człowieka,

ale siłą totalnej kreacji. A ona nie ma granic

I nie można tu wyrysować żadnej prostej kreski

Wiem, że to czujesz:

to nie jest już ta sama, wspólna linia czasowa

od punktu A do puntu B nie prowadzi już żadna droga

Tylko łączy nas dźwięk, jak fala uderzeniowa

taką falą w przestrzeni dźwięk działa, dźwięk płynie

nikogo nie ominie, nikogo nie ominie;

to nie jest już ta sama, wspólna linia czasowa

co nie znaczy, że zaraz chaos nas pochłonie

to, co ważne jeszcze trochę się w nas chowa

to, co zbędne jeszcze w ciemnych wodach tonie.

Jesteśmy jak w ławice ryb, które się nigdy nie zderzają

I tak jak ja I tak jak ty- ocean, ocean cały mają;

jesteśmy jak w ławice ryb, które się nigdy nie zderzają!

I nie ma takiej linii czasu, po której tylko płynąc - mają.